Waar het land zakt

Ik sneed ze langzaam, lijn na lijn.
De wind, het slik, een kluut, een vuurtoren,
in hout en linoleum gevangen.

Geen snelle schets,
maar een trage indruk van stilte.
De geur van drukinkt, de kracht van afdrukken.

De Wadden geven zich niet zomaar prijs.
Ze verschijnen met tegenzin,
en blijven toch hangen,
als eb die belooft weer te komen.

Een haas in steen

In het Grafisch Atelier in Leeuwarden ligt een steen. Glad, koel, gewillig — nog zonder beeld.
Ik begin te tekenen, traag, met vet krijt en potlood.
Een haas verschijnt, aarzelend eerst, maar dan beslist en helder.

Ik slijp met water en zand tot alleen de haas overblijft.
Zijn houding alert, zijn vacht van inkt en steen.
Hij is niet op de vlucht, hij wacht.

Koersbepaling

Als kind verslond ik vliegtuigboeken.
De luchtvaart was mijn wereld, helder, technisch, groots.
Nu, jaren later, zit ik voor een plank hout.
Met guts en met kracht breng ik terug wat toen begon:
een verlangen naar vrijheid, koers, overzicht.

Ik snij meters, knoppen en schermen.
Geen romantiek, geen piloot, alleen het uitzicht van binnen.
Cockpits als rituelen en controle,
op een reis zonder bestemming,
maar met koers.

Ook dit werk hoort bij mij,
al is het afkomstig uit een andere wereld.