Windwerk

Het papier klappert in de wind.
Mijn doosje met waterverf rammelt zacht,
alsof het me aanspoort om te beginnen
— zonder te weten wat.

Ik zit laag in het Amelandse zand,
mijn schetsboek op mijn veldezel,
voor me het licht van zee en lucht
dat steeds van toon verandert.

Wat ik maak is geen schilderij,
geen voltooid beeld.
Het is een ademtocht.
Een flard. Een begin.

En soms, als ik later terugkijk,
voel ik weer de zilte wind
tussen mijn penseelstreken.