Tussen Modder en Lucht

Ik wist niet precies wat ik zocht.
Alleen dat ik daar moest zijn,
waar het water zich terug trok
en de stilte achterbleef.

Met verf in mijn schilderkoffer en wind in m’n kraag
liep ik over slik en schelpen,
soms schilderend, soms lopend, soms niets.

Niet om grote Kunst te maken,
maar om mee te bewegen
en alleen maar te kijken
en te schilderen
wat er is.

Waar het land zakt

Ik sneed ze langzaam, lijn na lijn.
De wind, het slik, een kluut, een vuurtoren,
in hout en linoleum gevangen.

Geen snelle schets,
maar een trage indruk van stilte.
De geur van drukinkt, de kracht van afdrukken.

De Wadden geven zich niet zomaar prijs.
Ze verschijnen met tegenzin,
en blijven toch hangen,
als eb die belooft weer te komen.

Waar het Licht Breekt

De zee hield me nooit op afstand.
Ze haalde alsmaar adem,
ongevraagd, ongefilterd, zuiver.

Ik stond aan de rand van het doek,
kwast in de hand,
en probeerde niet te denken
aan schildertechniek of diepte,
alleen aan lucht,
aan golven,
aan het licht dat brak
en weer verdween.

Bezoekers

Deze schilderijen tonen vogels uit het veld die ik tegenkom in de gebieden rondom mijn huis,
weidevogels, wadvogels, voorbijgangers.

Ik schilderde ze in een losse toets, met gouache, in hun natuurlijke omgeving.
Ze kwamen voort uit dezelfde aandacht voor wat dichtbij is,
maar dragen een andere hand, een andere fase.

De Vogels van Hier

De vogels van hier zijn geen verre soorten, geen zeldzame verschijningen. 
Ze leven rondom mijn huis, in de tuin, in de bomen aan de rand van het bos. 
Ze komen en gaan, onverwacht, terugkerend, soms maar even.

Deze reeks is een schilderachtig dagboek van die ontmoetingen.
Ik schilder ze niet als natuurstudies, maar als momenten van aandacht.

Een haas in steen

In het Grafisch Atelier in Leeuwarden ligt een steen. Glad, koel, gewillig — nog zonder beeld.
Ik begin te tekenen, traag, met vet krijt en potlood.
Een haas verschijnt, aarzelend eerst, maar dan beslist en helder.

Ik slijp met water en zand tot alleen de haas overblijft.
Zijn houding alert, zijn vacht van inkt en steen.
Hij is niet op de vlucht, hij wacht.

Robin Painter Project

Het was tijdens de eerste Corona lockdown.
We mochten nergens heen,
alleen de tuin in.

Daar verscheen hij dagelijks:
een roodborstje.
Een symbool van hoop.

Ik begon hem vanuit mijn atelier te schilderen.
Voorzichtig eerst, dan elke dag.
Eerst een paar portretten, uiteindelijk een stuk of honderd.
Mijn wereld werd klein, maar niet leeg.

Toen alles weer open ging, ging ik meer vogels schilderen.
Het zaadje was geplant.
Hij werd het begin van
‘De Vogels van Hier’.